Είναι ο πιο κοινός τύπος σακχαρώδους διαβήτη (αφορά περίπου το 90-95% των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη). Αντίθετα με τα άτομα που έχουν ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, στα οποία το πάγκρεας δεν παράγει καθόλου ινσουλίνη, στον μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη το πάγκρεας παράγει κάποια ποσότητα ινσουλίνης, μερικές φορές και μεγάλη ποσότητα. Εν τούτοις, είτε ο οργανισμός δεν παράγει αρκετή ποσότητα ινσουλίνης, είτε τα κύτταρα του οργανισμού αντιστέκονται στη δράση της (βλέπε αντίσταση στην ινσουλίνη). Τα άτομα με μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη μπορούν να ελέγξουν την κατάστασή τους με την απώλεια βάρους, τη δίαιτα και την σωματική άσκηση. Εάν όχι, μπορεί να χρειαστεί να συνδυάσουν την ινσουλίνη ή ένα χάπι μαζί με δίαιτα και σωματική άσκηση. Γενικά, ο μη ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης εμφανίζεται σε άτομα άνω των 40 ετών. Τα περισσότερα από αυτά τα άτομα είναι υπέρβαρα. Αυτού του είδους ο διαβήτης ονομάζεται αλλιώς και διαβήτης των ενηλίκων ή Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου II.